ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ: Α. ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ

Λουδοβίκος των Ανωγείων, Το μοιρολόι της φώκιας

ΤΟ ΜΟΙΡΟΛΟΪ ΤΗΣ ΦΩΚΙΑΣ (ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΘΗΤΗ ΘΑΝΑΣΗ ΚΩΣΤΟΥΛΑ)

Θα ξεκινήσουμε με τα λόγια του Οδυσσέα Ελύτη για τη μαγεία του Παπαδιαμάντη:
"Σα να χανε ποτέ τους τελειωμό τα πάθια και οι καημοί του κόσμου..."
Να που βρίσκεται η αληθινή μαγεία του Παπαδιαμάντη. Δε ζητά να τεντώσει τα νεύρα μας, να σείσει πύργους και να επικαλεστεί τέρατα. Οι νύχτες του, ελαφρές σαν το γιασεμί, ακόμη κι όταν περιέχουν τρικυμίες, πέφτουν επάνω στην ψυχή μας σαν μεγάλες πεταλούδες που αλλάζουν ολοένα θέση αφήνοντας μια στιγμή να δούμε στα διάκενα τη χρυσή παραλία όπου θα μπορούσαμε να ΄χαμε περπατήσει χωρίς βάρος, χωρίς αμαρτία. είναι εκεί που βρίσκεται το μεγάλο μυστικό, αυτό το "θα μπορούσαμε" είναι ο οίακας που δε γίνεται να γυρίσει, μόνο μας αφήνει με το χέρι μετέωρο ανάμεσα πίκρα και γοητεία, προσδοκώμενο και άφταστο.

ΤΑ ΠΑΘΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΗΜΟΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΟΙ...

Τραγουδήθηκαν...

Είν' η ζωή μια θάλασσα
κι εμείς καπεταναίοι
κι είναι στ' αλήθεια τυχεροί
όσοι πεθαίνουν νέοι

Κάθε λιμάνι και καημός
κάθε καημός και δάκρυ
κι είναι η ζωή του καθενός
θάλασσα δίχως άκρη
θάλασσα δίχως άκρη

Πόσες φορές ναυάγησα
μες στα θολά νερά της
και χάθηκε η βάρκα μου
τη μαύρη αγκαλιά της

Κάθε λιμάνι και καημός...

ΚΑΘΕ ΛΙΜΑΝΙ ΚΑΙ ΚΑΗΜΟΣ (ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΘΗΤΡΙΑ ΝΙΚΗ ΛΑΓΟΥ)

Ν. Σφακιανάκης, "Γενέθλια", από τη μαθήτρια Ανθή Παπαδοπούλου

Ε. Βιτάλη, Τζιβαέρι ( από τη μαθήτρια Ανθή Παπαδοπούλου)

Απαθανατίστηκαν...