Αφού διαβάσαμε τη «Μαρίνα των
βράχων», του Οδυσσέα Ελύτη και μιλήσαμε
για τις υπερρεαλιστικές εικόνες και τον ερωτισμό που αποπνέει το ποίημα, οι
μαθητές παρακινήθηκαν να εκφράσουν
υπερρεαλιστικά το ερωτικό πάθος. Διάλεξα μερικές από τις προσπάθειές τους να ζωγραφίσουν ποιητικά τον
έρωτα… Οι μικροί μας ποιητές ήθελαν να διατηρήσουν την ανωνυμία τους , για
να εκφραστούν πιο ελεύθερα.
---
Δήμητρα
«Ήρθες περίοδο χειμώνα και ο κήπος της αγάπης μου ήταν
άδειος.
Μα τίναξες τα μαλλιά σου, τα κατάσγουρα μελαχρινά μαλλιά σου,
και ο σπόρος της αγάπης έπεσε στο χώμα μου.
Τον πότισες με το βλέμμα σου
και τον μεγάλωσες με τη φωνή σου.
Μα δεν πρόλαβες να δεις τον καρπό του δέντρου της αγάπης
μου.
Γιατί κάποιον άλλο καρπό είχες δοκιμάσει πρώτα.
Έφυγες άνοιξη και ο κήπος μου μαράθηκε
και το καλοκαίρι μέχρι τέλους κάηκε…
---
Παίρνοντάς τον αγκαλιά
οδηγώντας τον ψηλά
ο κάτασπρος , γαλήνιος αυτός λόφος
κατάμεστος είναι
μοιράζει απλόχερα τη λευκή
χαρά.
Όλοι γίνονται ένα
τρίζοντας, τσιρίζοντας,
απόλαυση παντού!
Πάθη και
ψέμματα, όλα σωστά.
---
Το άρωμά σου η μυρωδιά του
καλοκαιριού,
το πάθος μου για σένα μια
φωτιά που δε σβήνει ποτέ
και ’γω να λιώνω κερί
κάθε φορά που μού ΄ρχεται στο
μυαλό η λάμψη του κορμιού σου.
Θέλω να γίνω ένα μαζί σου,
να χαθώ στη σιωπή,
να ακολουθήσω την αύρα σου,
να γίνω μια σταγόνα που θα
κυλήσει στο σώμα σου
και μετά ας
χαθεί…
---
Έχεις κάτι που με μαγεύει,
ολημερίς στο μυαλό μου με
περιπαίζεις.
Η μυρωδιά σου θυμίζει άνοιξη,
άνθος λουλουδιού.
Τα μάτια σου δυο κεχριμπαρένια
αμύγδαλα, γεμάτα εξυπνάδα,
στο χρώμα του μελιού.
Τα
ανέμελα μαλλιά σου, η κορμοστασιά του, τα χείλη σου…
---
Θά ΄θελα να σου πω όλα αυτά
που αισθάνομαι,
που με καίνε σαν φωτιά,
που φουντώνουν μέσα μου σα
χιλιάδες τυφώνες.
Όταν δεν είμαι κοντά σου είμαι
στεγνή έρημος,
σκοτεινή μέρα δίχως ήλιο,
νύχτα χωρίς αστέρια.
Είσαι το φως.
Νιώθω σαν παιδί με ανεκπλήρωτα
όνειρα, χωρίς ουσία.
Θέλω να έρθεις, να αρχίσω να
ζω,
να έρθει το καλοκαίρι μετά το
σκοτεινό χειμώνα,
τα όνειρα να αποκτήσουν ουσία,
να ανθίσεις στην καρδιά μου
σαν την
τριανταφυλλιά στον κήπο.
---
Ήρθες μια μέρα σαν κύμα
δροσιάς
κι έφερες μαζί σου τον έρωτα.
με ένα βλέμμα φωτιά με
ταξίδεψες στον παράδεισο της ματιάς σου.
Το χαμόγελό σου η δύναμή μου,
η φωνή
σου ο οδηγός μου στα σκοτάδια.
---
Τα χείλη σου γλυκά και κόκκινα…
σαν απαγορευμένο φρούτο
που πρέπει να δαγκώσω για να
ζήσω…
Τα χείλη σου το σωσίβιό μου
που αν δεν πιαστώ,
θα πνιγώ
στη μοναξιά μου.
---
Στα όνειρά μου σε βλέπω
παντού,
μ΄αυτό το ίδιο βλέμμα να με
κοιτάς,
καθισμένος στην άμμο να με
περιμένεις,
ο ήλιος να χτυπάει στα μάτια
σου, φορτίζοντας το πρόσωπό σου,
η αγάπη
μου για σένα ήρεμη και γαλήνια θάλασσα.
---
Οι φλογερές μου σκέψεις
στοιχειώνουν το κορμί σου
οι ανάσες σου χαϊδεύουν το
κορμί μου.
---
Τα μάτια σου δυο ολόλευκα διαμάντια,
τα χείλη σου δυο ζουμερά πεπόνια!
Σαν με κοιτάς φαντάζομαι λουλούδια
κι εγώ ξυπόλυτη να τα πατώ!
Σαν σου μιλώ τα μάτια σου γελάνε,
ο έρωτας με χτύπησε με δόλο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου